Als een lid van de roedel wegvalt
Als u meerdere honden heeft en één van uw trouwe viervoeters komt te overlijden, dan heeft dit een grote impact op zowel mens als hond. Het verdriet om het verlies van de overleden hond is groot bij de baasjes.
Maar ook honden ervaren emoties als ze een maatje verliezen.
Honden maken echter een ander rouwproces door, dan mensen.
Hoe begeleidt u een rouwende hond zo goed mogelijk?
Hoe rouwen honden eigenlijk? Hoe lang duurt hun rouwverwerking?
Wat moet u wel en niet doen als een hond in de rouw is?
Het overlijden van een hond is voor de meeste hondenbaasjes bijzonder ingrijpend. Vaak heeft de hond vele jaren lief en leed gedeeld met de baas. Tot de dag komt, dat u uw hond moet laten inslapen en er een einde komt aan de vele mooie jaren, die u samen heeft doorgebracht. Het verdriet is vaak hartverscheurend en het kan lange tijd duren, voor de baas de draad weer kan oppakken. De rouwende hondenbaas wordt steeds serieuzer genomen. Vroeger werd het verdriet vaak afgedaan als: "het is maar een hond". Tegenwoordig is dat niet meer zo. Rouwen om een overleden hond wordt niet meer als zonderling beschouwd. Het rouwproces kan net zo verlopen, als na het overlijden van een (menselijke) geliefde. Goed rouwen is belangrijk voor het verwerkingsproces.
De ene rouwende hond is de andere niet. Er is geen standaard rouwverwerking bij honden. Die is er ook niet bij mensen. Sommige honden kwijnen weg, andere honden tonen helemaal geen zichtbare symptomen van rouw.
Hoe een en ander in de praktijk verloopt, is afhankelijk van diverse factoren:
- Hoe de baas omgaat met de achterblijvende hond(en)
- Hoe lang de honden bij elkaar hebben gewoond
- Hoe hecht de onderlinge band was
- Het karakter van de achterblijvende hond(en)
- Of de hond(en) het lichaam van de dode hond hebben gezien
- Of de achterblijvers al eerder te maken hebben gehad met de dood
Dit spreekt voor zich.
Toch speelt de hechtheid van het contact tussen de honden zeker een rol na overlijden. Als die band heel sterk was en de honden heel intens met elkaar hebben gespeeld en alle andere "hondendingen" samen hebben gedaan, komt de klap veel harder aan.
Het kan dan zelfs zo zijn dat hij helemaal geen tekenen van rouw vertoont. Een socialere hond zal in de regel veel meer last hebben van het gemis van zijn maatje. Een onzekere hond zal meestal intenser en langer rouwen dan een stabiele(re) hond.
Honden verwerken de dood beter, als ze zelf ervaren dat hun maatje is overleden. Als het mogelijk is, betrek uw hond dan bij het laten inslapen van de hond. Kan dit niet, dan is het een optie, het lichaam mee terug naar huis te nemen, zodat daar afscheid kan worden genomen.
Dit verloopt meestal heel snel. Na het ruiken en zien van de dode hond weten de achterblijvers wat er aan de hand is. Op deze manier voorkomt u verwarring. Honden die niet weten dat hun roedelgenoot is overleden, ervaren meer stress als deze er plots niet meer is.
Ze hebben dan vaker de neiging de hond die plots weg is te gaan zoeken.
Het gedrag van een rouwende hond
- Lusteloosheid zoals zielig in een hoekje/mand e.d. blijven liggen
- Niet of nauwelijks meer willen eten/drinken
- Geen zin om te spelen of wandelen
- Overmatig hijgen
- In de eigen staart bijten
- Overdreven krabbelen en/of likken (bijvoorbeeld aan de poten)
- Dwangmatig rondjes lopen/door het huis rennen
- Janken en/of blaffen
- Plotselinge verlatingsangst
- Andere gedragsveranderingen die nooit eerder zijn vertoond
Stress kan bij honden (ernstige) lichamelijke klachten veroorzaken.
Zeker als uw hond eten en/of drinken weigert is het noodzakelijk om zo snel mogelijk deskundige medische hulp in te schakelen!
Hoe een rouwende hond te begeleiden en steunen
Dit is echter niet verstandig om te doen. Honden begrijpen weinig van goed bedoelde menselijke troost. Het knuffelen en aaien van een hond die bijvoorbeeld jankt of hijgt, versterkt zijn gedrag. Het kan zijn stress vergroten, omdat een plotse overvloed aan liefde heel verwarrend is voor uw hond. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen, maar de meeste honden zijn niet gebaat bij extra aandacht!
Dit doen honden uit zichzelf. Het hoort bij hun natuur. Honden rouwen korter dan mensen. Gun uw hond de tijd die hij nodig heeft. Bedenk dat het niet zielig is, als u uw hond niet extra knuffelt. Hij heeft juist rust nodig.
Doe in ieder geval zoveel mogelijk uw best om uw kalmte te bewaren.
Het menselijke rouwproces is veel emotioneler. In de ogen van uw hond is dit soort gedrag onstabiel. Hij snapt er niets van. Die verwarring kan zijn stress verergeren. Probeer u hier zo goed mogelijk van bewust te zijn.
Wat te doen als de gevoelens van stress en rouw bij uw hond te lang duren of verergeren
U kunt dit doen door de hond meer activiteit aan te bieden. Maak een extra wandeling. Bezoek nieuwe plekken, waar nieuwe luchtjes te besnuffelen zijn. Doe meer spelletjes met uw hond.
Dit is afhankelijk van zijn interesses. Een balletje, een zoekspelletje, het aanleren van kunstjes, etc. zijn enkele voorbeelden. Motiveer uw hond door u vrolijker dan normaal te gedragen.
Maak het aantrekkelijk. Als de hond een bal weigert kunt u de bal bijvoorbeeld een uur laten weken in kippenbouillon. Mogelijk wordt op die manier zijn interesse wél gewekt. Een klein likje smeerworst op een balletje (of ander speeltje) kan ook wonderen doen.
Soms heeft een rouwende hond extra hulp nodig om te herstellen en terug in balans te komen. Bijvoorbeeld met behulp van medicatie. Er zijn tevens alternatieve mogelijkheden. Bijvoorbeeld Bach bloesem therapie of homeopathie.
Ga in ieder geval nooit zelf dokteren. Zoek hulp bij een deskundige therapeut of (dieren)arts! Ook een hondengedragsdeskundige kan uitkomst bieden voor een individueel advies op maat.
Tijd en geduld en het normale dagelijkse ritme behouden zijn vaak de beste remedie. Het beste wat u uw hond kunt bieden is rust. Dit heelt de meeste wonden.
In memoriam Angel van Angfiero


